Patlıcan Kebabı

Yaklaşık bir haftadır sabahın köründe hava aydınlanırken uyanıyoruz. Uyanıyoruz dediysem Üzüm ve ben. Ya yorganın altından küçük patilerini uzatıp ayaklarıma ulaşıyor ya tepeme tüneyip kaşımı gözümü yalıyor. Canımın içi küçüğüm, kalk benimle oyna diyor. Bir de fena huyum var ki, bir uyandı mı bir daha uyuyamayanlardanım. Gözlerimi sımsıkı yummak da fayda etmiyor, kitap okumak da. Aklıma düştü mü günlük telaşeler, yapılacak işler sıralanmaya başladı mı uyku yok gözlerime. Telefonun alarmının çalmasını beklerken miskin miskin televizyonda ısıtılmış haberleri izlemek de tatmin etmiyorsa bünyeyi; kalkıp elini yüzünü yıkamak, bir dilim çikolatalı kek atıştırmak ( aç karnına ne fena!) fazlaca tıkırtı yapmadan, usulca beslenme çantası hazırlamak, belki akşamdan kalmış bulaşık makinasını boşaltmak, ortalık ağarırken Üzüm'le birlikte balkona çıkıp kuşları izlemek yapılabilecek işler arasındayken kim patlıcan kızartır ki?

Necla kızartır, sabahın köründe, boş mideyle hem de! Çok duydum aç karnına yemek pişiremem diyeni ama patlıcan kızartmak, ağır yağ kokusunu içe çekmek daha delice bir fikir sanki? Çocukların küçüklüğünden kalma bir alışkanlık benimkisi. Küçüktüler, onlara daha çok vaktim kalsın diye uyurlarken yapardım yemeklerimi çoğunlukla. İkisi de büyüyeli ,bana daha az ihtiyaç duyalı beri sabah erkenden yemek yapma alışkanlığımı kaybetmiştim ya, boş boş da oturamıyorum şekerim. Zaten akşamdan etimi buzdolabının alt kısmına koymuşum çözülsün diye, hemen başlasam sabah güneşini kaçırmadan fotoğraf bile çekerim.

Öyle de oluyor çocuklar uyanmadan etler tencerede pişmeye yüz tutmuş, patlıcanlar kızarmış da kağıt havluya fazla yağını bırakmaktaydı. Balkon kapısı da açık tutulunca bir bir uyanan ev halkını rahatsız edecek bir koku kalmamıştı. Tencere kebapları içinde en çok sevdiğimiz patlıcan kebabıdır. Düşünün ki şehir dışından gelen misafirlerimizle gezinti sonrası ev yemekleri yapan bir yere gitmiştik. Misafirimizin oğlu koca bir profiterol tabağını kapıp başka da bir şey istemezken , o vakitler altı yaşında olan Umut kendisine bir tabak dolusu patlıcan kebabı istemiş, ekmeğini suyuna bana bana afiyetle yemişti de, şaşıp kalmışlardı misafirlerimiz.

Benim gibi sabahın köründe olmasa da bir akşam yemeğine, hatta misafirlerinize sera patlıcanlar tezgahları işgal etmeden pişirebileceğiniz nefis yemeği şöyle komşuya anlatır gibi anlatayım:

Koyun eti de kullanabilirsiniz dana eti de. Patlıcan yağda kızaracağı için dana kullandım ben. Yemeklik kuşbaşı doğranmış etleri sıvıyağda kabuk bğlayana kadar çevriştirip, altını kısın. Kısık ateşte etler suyunu çekene kadar pişirin. Yemeklik doğranmış kurusoğanları ekleyip kavurun. Sonra salçasını ekleyin, biraz da un katıp kavurun ve etlerin üzerini üç dört parmak geçecek kadar sıcak su verip, birkaç diş de sarımsak ekleyip kısık ateşte pişmeye bırakın.

Bu arada alaca soyulup, önce boyuna dilimlenip sonra üçe dörde bölünmüş, tuzlu suda beklemiş patlıcanları sudan çıkarıp iyice kurulayın. Bol sıvıyağda kızartın, kağıt bir havlu üzerine alıp, fazla yağını bırakmasını sağlayın. Etler pişip yumuşadığında kızarmış patlıcanları, tuzunu karabiberini ekleyip kuvvetli ateşte tencerenin ağzı açık olarak üç dört dakika kaynatın. Hepsi özleşip, kaynaştığında ocağın altını kapatıp, dinlenmeye aldığınız yemeğiniz yanında leziz bir arpa şehriyeli pilav ve ayranla servise hazırdır. Afiyet olsun.