takribi

Gelen telefon bi kahve içsek diyor, sana uğrayacağım. Gel diyorsun ya; ev dağınık, sabah beri dışardasın, yeni gelmişsin. Olsun varsın, bi kek çırpıverirsin çikolatalısından, boş kalmasın kahvemiz. Dört yumurtaya bir buçuk su bardağı toz şeker ekleyip iyice çırptın, oda ısısında tereyağ ekledin yüz elli gram kadar vardır herhal, onu da çırptın, toz kakao eledin üç yemek kaşığı civarı, bir buçuk su bardağı da un eledin, bir buçuk paket kabartma tozru ile birlikte. Kekin kıvamı cıvık değil ama katı da değil, ne kadar yumuşak, kekin de o kadar yumuşak. Bitter kuvertür doğrayıp ekledin dilediğin kadar, boşalttın tabanını yağladığın borcama. Böğürtlen serpiştirdin üstüne de, attın fırına. Sohbet, kahve, kek, çay da ekledin. Böyle geçti bir öğleden sonra da.

Kitabın bekliyor oysa. Kekin kitabına da eşlik etsin istiyorsun yani. Hava güzel, kuşlar cıvıldaşırken. Tezer Özlü genç yaşında muhteşem satırlar dizmiş, unutulmaz, dolu, ama dağınık, ama gidiş gelişlerle yüklü. Ziyanı yok dağınıklığı güzelleştiriyor daha da. Hem yaşama tutkulu, hem ölümü kanıksamış. Benim henüz yapamadığım. Diyor ki mesela:

'' Daha güzel yaşam diye bir şey yok. Daha güzel yaşamlar ötelerde değil. Daha güzel yaşam başka biçimde değil. Güzel yaşam burada. Taksim Alanı'nda. Turşu, pilav, simit, çiçek, kartpostal satan, ayakkabı boyayan siyah kalabalık içinde. Trafik tıkanıklığından yürümeyen arabalar, egzoz kokusu, alana yayılan sidik kokusu, gözlerimiz, duygularımız önünde açılan bu kara kalabalıktan başka yerde, daha başka biçimde bir güzel yaşam yok. Güzel yaşamın sınırları, ölen, gömülen arkadaşlarımızın yaşadığı kadar. ''